تأثیر فیدبک بینایی بر تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک

هدف: پارکینسون ایدیوپاتیک یک بیماری تخریبی و مزمن سیستم عصبی است که عدم تعادل بدن مشخصه اصلی آن می باشد. هدف این تحقیق بررسی تأثیر فیدبک بینایی بر تعادل بیماران پارکینسونی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای که از نوع قبل و بعد می باشد، 16 بیمار پارکینسونی از نمونه های در دسترس به صورت تصادفی انتخاب و آزمونهای تعادلی با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس در دو حالت چشم باز و چشم بسته از آنان به عمل آمد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی زوجی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بین حالتهای چشم باز و چشم بسته بیماران پارکینسون، اختلاف معنی داری در شاخصهای ثبات کلی (p=0/004)، ثبات قدامی – خلقی (p=0/009)، ثبات داخلی – خارجی (p=0/003) و مدت زمان قرارگیری فرد در مناطق یک (p=0/001)، دو (p=0/003) و سه (p=0/001) از صفحه نیروی دستگاه تعادلی بایودکس وجود داشت، ولی مدت زمان قرارگیری در منطقه چهار (p=0/286) و بخش های اول (p=0/664)، دوم (p=0/075)، سوم (p=0/135) و چهارم (p=0/287) صفحه نیرو، در دو حالت مذکور اختلاف معنی داری در بیماران نداشت. نتیجه گیری: فیدبک بینایی باعث بهبود تعادل در حالت چشم باز نسبت به حالت چشم بسته در بیماران مبتلا به پارکینسون می شود و این بهبودی در شاخص های ثبات کلی، ثبات قدامی- خلفی و ثبات داخلی- خارجی کاملاً مشهود است.